مقایسه تأثیر رویکردهای مختلف تمرینی بر تعادل دینامیکی و شدت درد در مبتلایان کمردرد مزمن

زمینه و هدف: امروزه تحقیق پیرامون اثر بخشی روش های نوین در درمان کمردرد به دلیل شیوع فراوان آن از اهمیت فوق العاده ای برخوردار می باشد. تحقیق حاضر، به مقایسه تاثیر برنامه های تمرینی با رویکرد مختلف حرکتی بر تعادل دینامیکی و شدت درد در زنان مبتلا به کمردرد مزمن می پردازد. روش  بررسی: آزمودنی های این تحقیق کارآزمایی بالینی، 68 زن با کمردرد مزمن21 تا 27 ساله  بود که به طور در دسترس انتخاب و  تصادفی در چهارگروه تقسیم شدند، برای کلیه آزمودنی ها ارزیابی پیش و پس آزمون تعادل دینامیکی قدامی، خلفی–جانبی و خلفی-داخلی و شدت درد انجام شد و برای سه گروه تجربی تمرینات دوازده هفته(برنامه تمرینی آب درمانی، مکنزی و ویلیامز) سه جلسه ای 45 دقیقه ای انجام گردید. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش تأثیر هر سه روش تمرینی را بر تعادل پویا قدامی معنادار نشان داد، همچنین تأثیر دو برنامه آب درمانی و ویلیامز  بر تعادل پویا خلفی- جانبی و خلفی-داخلی و شدت درد،  بهبود معناداری را نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی برنامه های تمرینی آب درمانی و ویلیامز بر تعادل دینامیکی و شدت درد  انجام این تمرینات برای بهبود عملکرد حرکتی و حفظ تعادل پویا به بیماران کمردرد مزمن توصیه می شود. کلید واژه ها: آب درمانی، ورزش درمانی، کمردرد مزمن وصول مقاله:6/5/95 اصلاحیه نهایی:16/1/96 پذیرش:16/2/96